دندان‌های عقل - کی و چرا باید آن‌ها را کشید؟

01 آوریل 2022

دندان عقل، آخرین دندان در ردیف دندان‌ها (دندان شماره 8) است که دیرتر از سایر دندان‌ها رویش می‌یابد، معمولاً در سنین 17 تا 25 سالگی (زمانی که فرآیند رشد فیزیکی انسان تقریباً کامل شده است). طبق استانداردهای فیزیولوژیک، دندان‌های عقل باید تا سن 25 سالگی بیرون بیایند، اما به دلیل عوامل ژنتیکی مختلف، برخی افراد تنها قسمتی از دندان‌های عقل خود را درمی‌آورند یا اصلاً رویش نمی‌کنند. دندان‌های عقل معمولاً عملکرد خاصی ندارند و عملاً در فرآیند جویدن شرکت نمی‌کنند.

توسعه انسان و تکامل ما باعث کاهش اندازه استخوان‌های فک شده است و به همین دلیل در دهان‌های “مدرن” دیگر فضایی برای رشد دندان‌های عقل وجود ندارد. به همین دلیل، دندان‌های عقل اغلب در استخوان فک باقی می‌مانند یا تنها به‌طور جزئی درمی‌آیند. این فرآیند می‌تواند بافت‌های اطراف دندان را آسیب زده و باعث التهاب آن‌ها شود. پریکورونیت - التهاب بافت‌های نرم (لثه‌ها) اطراف دندان است که با درد شدید و محدودیت حرکت استخوان فک (باز و بسته کردن دهان) همراه است.

در بسیاری از موارد، به‌دلیل فضای کوچک دهان، درآوردن دندان‌های عقل ممکن است موجب اختلال در ردیف دندان‌ها شود. به همین دلیل، ارتودنتیست‌ها به بیمارانی که می‌خواهند دندان‌هایشان را با بریس صاف کنند، توصیه می‌کنند که دندان‌های عقل خود را بکشند.

دندان‌های عقل به‌راحتی در دسترسی بهداشت دهان و دندان قرار نمی‌گیرند، بنابراین تمیز نگه داشتن آن‌ها مشکل است. حتی پس از استفاده از مسواک، باقی‌مانده غذا در ناحیه دندان‌های عقل باقی می‌ماند که باعث رشد باکتری‌ها می‌شود. این موارد خطر بالایی برای پوسیدگی، پریودنتیت و آسیب به استخوان دارند.

چه زمانی باید با پزشک مشورت کنیم؟

اگر درد شدید یا ناراحتی به‌دلیل دندان عقل تجربه می‌کنید، باید با پزشک مشورت کنید. پزشک دندان‌های شما را معاینه کرده و در صورت نیاز، توصیه به کشیدن آن‌ها خواهد کرد. در مرحله اول، انجام معاینه رادیوگرافی مهم است که به پزشک این امکان را می‌دهد تا وضعیت و محل دندان را به‌وضوح مشاهده کند. “بلتس دنتال - کاخابر خارباوا کلینیک” به شما توصیه می‌کند که در صورت بروز مشکل با دندان عقل، فوراً با دندان‌پزشک مشورت کنید و منتظر ویزیت از پیش‌تعیین‌شده نباشید.

دلایل کشیدن دندان عقل:

گاهی اوقات دندان‌های عقل که به‌طور کامل از لثه بیرون نیامده‌اند یا به‌طور نادرست بیرون آمده‌اند، می‌توانند مشکلات دندانی ایجاد کنند:

  • پوسیدگی دندان: زمانی که پلاک دندانی شروع به آسیب رساندن به سطح دندان می‌کند. با گسترش پوسیدگی دندان، یک حفره در دندان ایجاد می‌شود که ممکن است به سایر دندان‌ها نیز آسیب برساند.
  • بیماری لثه: همچنین به‌عنوان ژنژیویت یا بیماری پریودنتال شناخته می‌شود. در این زمان پلاک دندانی شروع به آزاد کردن سموم می‌کند که لثه‌ها را تحریک کرده و باعث قرمزی، تورم و درد می‌شود. بیماری لثه می‌تواند به سایر دندان‌ها و استخوان زیر دندان نیز آسیب برساند.
  • پریکورونیت: زمانی که پلاک باعث عفونت بافت نرم اطراف دندان می‌شود.
  • آبسه: زمانی که چرک ناشی از عفونت باکتریایی در دندان عقل یا بافت اطراف آن جمع می‌شود.
  • کیست‌ها و تومورها: در موارد نادر، دندان عقل که قادر به بیرون آمدن از لثه نیست، می‌تواند منجر به تشکیل کیست (یک کیسه کوچک پر از مایع) شود.

بیشتر این مشکلات می‌توانند با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان شوند، اما تنها روش توصیه‌شده زمانی که درمان‌های دیگر مؤثر نباشند، کشیدن دندان عقل است.

چگونه دندان عقل کشیده می‌شود؟

دندان‌های عقل می‌توانند توسط دندان‌پزشک یا جراح فک و صورت کشیده شوند. پیش از انجام این عمل، بی‌حسی موضعی اعمال می‌شود. پیش از کشیدن، بیمار فشار را احساس می‌کند زمانی که پزشک دندان را به جلو و عقب حرکت می‌دهد تا حفره آن را گسترش دهد. در برخی موارد، لازم است که برش‌هایی در لثه ایجاد شده و دندان به قطعات کوچکتر تقسیم شود و سپس آن‌ها را بردارند. زمان انجام این عمل متغیر است و ممکن است از 10 تا 60 دقیقه طول بکشد.

پس از کشیدن دندان عقل، ممکن است تورم ایجاد شود. بیمار احساس ناراحتی هم داخل دهان و هم خارج از آن خواهد داشت. این علائم معمولاً در عرض سه روز از بین می‌روند.